Tükenmek Şiiri - Celal Altuntaş

Yine içiyorum gün ağarıncaya dek,
Yine doluyor kenarı kırık mavi küllüğüm,
Yine çocuk çığlıklarıyla uyanıyorum gün ortasında,
Yağmur yağsa da bir kap su bırakıyorum sadık dostlarıma,
Yine dolaşıyorum ıslak bozuk kaldırımlı sokaklarda,
Yine dalgaların kavgasını seyrediyorum aynı bankta,
Şehir bile yine aynı şehir,
Aynı sen gibi,
Bazen sakin bazen kavgalı
Senin yokluğunu fark etmeden akıyor işte zaman,

Anlayacağın her gün bir önceki gün gibi,
Yalnız şiirler yazmıyor artık kalemim,
Kâğıtlarım küf tutmuş, duvarları nemli odamda,
Kelimeler im sessiz ve durgun dağarcığımda,
Şimdi yeni yeni anlıyorum sebebini,
Yüreğimde ne sen varsın artık,
Ne de senin hasretin...