Ne gelmeler tükendi,ne gitmeler.
Nede yıldızların kurşun gibi acı sözleri.
Utanarak bakışlarımı çekişim ondan.
Ömür törpüsü,çekilen hasret tükenmedi,
Ben hep üşüdüm.
Ne ayrılıklar tükendi ne ihanetler,
Birde amansız bekleyişler güldü arkamdan.
Utanarak eğdim başımı öne,
Enbüyük ızdırap,
Tenimde kokun tükenmedi.
Ben hep üşüdüm.
Ne sevdam tükendi nede sitemim.
Kotktum yüreğindekileri senden duymaktan.
Gözlerin sahtekar sözlerin acı,
Kuru papatyalarla dolu odam,
Verdiğin gülün,
Penbe rengi tükenmedi,
Ben hep üşüdüm.
Kayıt Tarihi : 11.5.2008 21:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kezban Gündüz](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/05/11/tukenmedi-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!