Tükenmeden Şiiri - Yusuf Koç

Çalsam ben kapını içeri girsem,
Söylesem derdimi söz tükenmeden,
Huzuruna varsam eteğin öpsem,
Çöksem taht önüne diz tükenmeden.

Yazdırdım katibe arzuhalimi,
Bilmeden yüklendim yar vebalini,
Dedim uzat bana narin elini,
Sevdayı bulalım biz tükenmeden.

Akşam da sabah ta gönlüm duada,
Sorarım hangi dert vardır sırada,
Yarim gurbet elde bende sılada,
Yokuşlara vardım düz tükenmeden.

Yavaş yavaş kararıyor ortalık,
Ümidim kalmadı yarınım buruk,
Gönül pınarımın suları duruk,
Kışımı yaşadım güz tükenmeden

En sonunda buldum büyük kapıyı,
Son durağım olan taştan yapıyı,
Kapatırlar orda hepten çatıyı,
Koç Ozan tükenir siz tükenmeden.