Tükeniyoruz... Şiiri - Aydın Çakar

Günden güne tükeniyoruz
Diz boyu yalnızlıklar içinde...
Hep bir hayal kurup
Belki diyoruz
Belki...
Oysa günden güne belkiler bitiyor...
Bittiğini farkedemeden
Bizler tükeniyoruz...
Hep yarınlarda bir umut var derken...
Bugünlerin daha iyi olduğunu düşünüyoruz......
Gelen yarınlarda...
Oysa...
Oysa bir ümitti bütün beslediğimiz...
Bir çıkar yoldu belki de günümüzü kurtardığımız..
Bilemiyorum...
Birer birer tüketiyoruz içimizde ki
Güzel olan...
Bizi hayata bağlayan..
Herşeyi...
İçimizde ki sevgiyi...
Sonra bir bakıyoruz
Elde kalan tek bir şey var...
Yalnızlığımız...
Yalnızlığımızla başbaşa kalan...
O mahsun bakışımız...