Tükeniyoruz Şiiri - Ayşe Keleş 2

TÜKENİYORUZ

Ayrı ayrı yerlerde
örttük acılarımızı.
Hiç sevmemiş gibi,
Yüzümüze çarpıp
kapattık kapıları.
Her gün
biraz daha tükeniyoruz..
Oysa dibimizdeydi.
Yüreğimizde,
Gözlerimizdeydi.

O bitmez
tükenmez kavgaları
İçimizden atamadık...
Bir adımdı
belki mutluluk
Yakalayamadık...

Senden sonra
Sokak çocuğunun
gözlerini giyindi
yüreğim.
İçinden kayıp düşen
yıldızları tutmadı.
Saçlarına sızan
ışığı görmedi.
Enginlere açılan
rüzgarları yoktu...

Seviyorum derken
hep
kaybetmekten korktu.
Bir gün daha geçti.
Bütün caddeler
uğurladı yine yolcularını.

İçime içime
eriyip tükeniyorum.
Yıldızlar
pırıl pırıl parlarken,
Cılız bir mum alevi gibi
içinde sönüyorum.

Ne zaman
seni düşünsem,
Çıkarmak istesem
kalbimden
Yüreğimde
bir kuş can çekişiyor...
Durup durup
ağlamak geliyor içimden
Yaşıyorum
tükene tükene...
Söyle!
Nereye gideceğim?
Yelkeni kırılmış
rotasını şaşırmış bu yürekle...

Ayşe Keleş