Tükeniyorum Şiiri - İbrahim Saygılı

kimine gün doğuyor
kimi için bugün de bitti
yine yeniden doğuyorum ruhumda
bu sefer olacak
bu sefer yapacaksın dedim
hareket edemiyorum
birşeyler eksik
gözlerimi aşağı çevirdim
ayak bileklerimde zincirler
gevşetti zincirlerimi
acıdığından ya da sevdiğinden değildi
çırpınışlarımı görmek istiyordu
umudum yoktu ama insan nasıl karşı koymaz esarete
bağırmak istiyorum
bağırıyorum
cılız bir ses
bir tek o duyuyor bir de ben
fark edilmediğini sanıyor
başkaları da var
görüyorum
en derinlerine bakıyorum
korkuyorlar
saklanıyorlar
tam kaçarken yakaladım o paçavra ruhundan
ölüm ondan temiz kokar
senden bile kötüler
ama tek parça değiller
görüyorum
hissediyorum
dokunuyorum onların en güzel duygularına
onlar güldükçe sanki gevşiyor zincirlerim
yetmiyor
doyamıyorum
beslendikçe küstahlaşıyor
bir ileri bir geri
ortası yok mu bunun
sana gerek duymuyorum
artık alıştım
ama hala nefret ediyorum