Tükeniyorum Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Tükeniyorum, geçip giden zamanla
Bakamıyorum nedense bir türlü ardıma
Geçmişimden korktuğumdan, yada
üzüldüğümden değil ardımda bıraktıklarıma
Her nedense bakamıyorum
“Bakmak istemiyorsun” demek
Daha doğru gelmekte bana
Koşarak uzaklaşmak istiyordum ki
Zamanla eş tükeniyorum
“Acelen neydi” diyorsan
Acele etmesem de tükenmiyor mu zaman?
Benle başlayan zaman mı?
Yoksa zaman ayrı başına bir olay mı?
Zamanı durdurmak kolay mı?
Yok olan zaman mı yoksa ben miyim?
Tükeniyorum, önce tükenen hevesim
Sonra isteklerim, nefsim
Sırayla gözlerim, sözlerim
Tükeniyorum, zamanla yarışırcasına
Bazen de zamanın önünde koşarcasına
Öyle bir koşturmaca ki bu
Önümdeki engellere takılmamaya uğraşırken
Gelde dön bak ardına
Zaten bakmasamda
Geride bıraktıklarım gelmiyorda değil aklıma
Her geride bıraktığım geldikçe aklıma
Boğuluyorum göz yaşlarına
Tükeniyorum, zamanla inatlaşırcasına
Ben yavaşlamaya başladım artık,
Zaman hızlandıkça
Tükenişimi izlemekten usandım
Alıştım artık “yaşlanıyorsun” laflarına
Eskiden dostken şimdi düşmanlık başladı aynalara
Tükeniyorum, zamanla birlikte
Keşke hep geride kalsaydım diyorum bu yarışta
Ama olmuyor sanki birisi itiyor seni ardından
İstemediğin bir hız veriyor sana Yaradan
İster havadan geç ister karadan
Tüketiyor işte seni de kendisi gibi zaman