Tükeniyor işite Şiiri - Kemal Polat

Canına okuduğumun teknoloji dünyası,
Teknoloji'nin çıldırmış insanları
İnsan olduklarını unutmuşlar,
Hep tokatlamışlar birbirlerini
Kendi tokadından daha şiddetlisini
Yediği zaman da;
Başlamış ulumaya, aç kalmış kurt gibi.
Bitmez, tükenmez sanılan
bu dünya nimetleri,
En sonunda bitiyori şte:
Bizzat dünyanın kendisi
bütün nimetleriyle birlikte;
Bilinmezliklere doğru son sürat
Bencil, yobaz, gaddar insanlarıyla,
Yokolup gidiyor işte.

Kim kazandı, kim kaybetti?
Diye tartışacağınıza,
Sorun kendi kendinize:
Nerde o verimli topraklar?
Nerede nimet dolu bahçeler?
Nerde yağmur yüklü bulutlar?
Nerde bunları görecek göz...?
Nerde bu hesabı verecekler?
İş hesaba dökülünce,
Bütün acılar duyulmağa başlar
Gerçeklerle birlikte ince, ince.

En sonunda bitiyor işte:
'Bitmez! tükenmez! ' denilen
Dünya nimetleri.
Doğa Öyle güzel analatacak ki
Bunu bize,
Doğayı katleden,
Ona meydan okuyan sorumsuzlarla
Sonunda göreceğiz...
İçine hapsolduğumuz kara deliği.
bitmez sandığın dünya nimeti;
Birgün mutlaka biter,
Karınca bile kararınca yer toprağı,
Sonunda ararsın bir tek yeşil yaprağı
Hasret kalınca bir buğday tanesine,
Ne bir kuş, ne de bir karınca,
Tek bir canlı göremezsin! ...
Öylece kalırsın tek başına.

'Agustos 2007 Maltep/ İst. Kemal Polat'