Tükenişin Serzenişi Şiiri - Ali Murat Özkan

Ne ben tanıyabildim seni,
Ne de sen beni...
Sen herkes gibi zannederken beni
Ben farklı sanıyordum seni...
Bir zamanlar yüreğimde,
Gözyaşımla suladığım çiçekler vardı,
Nergisler zambaklar ve güller
Zamanla bir bir soldu.
Artık,
Yokluğundan yok olan bu kalpte,
Bir diken büyüyor sensizlikte.
Unutma ki gülüm,
Diken çiçekten farklıdır
Gözyaşıyla değil kanla sulanır.
Bir gün unutacaksın beni,
Kendini unuttuğun gibi.
Ne ben anlatabildim,
Ne sen anlayabildin.
İçimde yok sana bir kin,
Artık sen de herkes gibisin.