Tükeniş Ateşi Şiiri - Gülşen Şenderin

Acımasızdır yıllar eskitir seni beni
Neşeler acılanır, hüzzama döner dünyan
Yalnızlığın fırçası karartır pencereni
Geçen zamana karşı özündür parçalanan
Tükeniş ateşine dayan yüreğim dayan.

Yarışan resimlerle gardan uzaklaştı tren
Ömrüne gün kattıkça son duraktır görünen
Yorgun ağaçlar gibi örselenmekte beden
Kuşlar ki göçüp gitti gök kubbe sisli duman
Tükeniş ateşine dayan yüreğim dayan.

Yaşanmamış sevdanın yakan gizi arayış
Acıyla olgunlaşır aşk denen ballı yemiş
Aşk baharı aşk yazı, sonbahar arkası kış
Azalmalar yitikler, gül bahçesinde hazan
Tükeniş ateşine dayan yüreğim dayan.

Uçurtma kuyruğunda bir çocuğun neşesi
O genç kıza yarinden hediye menekşesi
Damıtık acılardan bir olgunluk şişesi
Hoşgörü çiçekleri açmalıdır her insan
Tükeniş ateşine dayan yüreğim dayan.

Gülüşler yarım kalmış yitip kaybolan hazla
Güller arasında aşk hatırası o yazla
Yaşananlarla sensin, ne eksik ne de fazla
Öten turaç kuşunun sesinde kaldı zaman
Tükeniş ateşine dayan yüreğim dayan.

Yönünü değiştirdi esen bahar rüzgârı
Yaprak dökümlerinde üşüyen duygu harı
Sinemde tükenmeyen bilmem neyin efkârı
Ay ışıklı gecenin heybesinde heyecan
Tükeniş ateşine dayan yüreğim dayan.

Güldamlası göğsünde unutuluş süngüsü
Çoktan kaybolup gitti o ilk aşkın büyüsü
Kime derdini açsa, aldanışlar döngüsü
Yazıldı okunacak yolun sonunda ferman
Tükeniş ateşine dayan yüreğim dayan.

Gülşen Şenderin