Tükeniş Şiiri - Ferhat Karaönçel

Çatal uçlu bir hançer dolaşır damarlarımda,
Paslı çiviler çakılmış beynime kafatasımdan.
Gri,siyah bulutlar oturmuş gözbebeklerime,
Yorgun kurşunlar dökülür yanaklarımdan.

Islak kaldırımlarda sürünür anılarım sokak sokak,
Çağresiz tutunur karanlığın saçlarına delice.
Oysa sırıtır beyaz dişleriyle o zehir saçan,
Bir karpanteri gibi yalnızlığımcı gece.

Yılların yorgunluğundan bükülmüş bacaklarım,
Dolanmış birbirine ayaklarım kördüğüm.
Ölüm ilk kez bir tükenişe ağlayacak belkide,
Izdırabı dindirecek ilaç diye gördüğüm.

Boşunaymış düşlerin gerçeğini aramak,
Hayallerin yıkıldığı üzülmekte boşuna.
Kaç kez ölmüşüm meğerse şimdiye dek,
Dokunma aşkının zilzurna sarhoşuna.