şafaklar atımında dolu
dopdolu ümitlerle beklemiş
istasyondan yalnız dönmüşüm
şafaklar boyu
sonra ve sonraları
kadehlerle arkadaşlık kurmuş
masalarda seni yaşamış
ve seni içmişim yudum yudum
usumu istasyon meyhanelerinde yitirmişim
trenler götürmüş ümitlerimi kentler ötesine
ölmüş bitmiş tükenmişim.
Kayıt Tarihi : 14.3.2008 11:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-hüznün de yaşanması elzemdir bırakalım tadında yaşansın.
az da/öz ve güzeldi.
UTANIRIM
kuşları kanat sesinden
yari busesinden tanırım
öpüşü aşk acısı yakar
ihanetten
utanırım
arkadaşı yokluğundan
emeği alın terinden tanırım
yürek, sancısında bilenir
ve acıya kilitlenir
utanırım
Ahmet Canbaba
TÜM YORUMLAR (3)