Tükeniş Şiiri - Büyük Metin Üstündağ

Hey! neredesiniz, acaba kaç kişi kaldık?
Topluyorum, ekliyorum bir etmiyoruz!
Bal mı tatlı geldi, yoksa yük mü ağır bastı?
Heyhat! Biz kendimizi mi aldatıyoruz? …

**************************************************

Öleyim, biteyim, istersen yok olayım,
Her derdi yâr gibi bağrıma basayım.
Tek, gözlerimden yaş yerine kanlar boşalsın,
Senin de hiç değilse biraz, vicdanın sızlasın!

**************************************************

Baharımı, yazımı, güzümü çaldın.
Ne o vicdansız! kışım da mı senin?
Malımı, canımı, cananımı aldın.
Behey insafsız! ruhum da mı senin? ...

**************************************************

Lâf anlatabilmek için yorulur usanırım,
Adam olursun diye beyhude kıvranırım.
Sen dünyaya kazık çakmaya çabalarken,
Belki de ben çoktan kara toprak olurum!

**************************************************

Yok ise benim bu berbat düzende yerim,
Heyhat! beyhude yere mi kürek çekerim?
Bîtap düşer kollarım, tutmaz dizlerim...
Olsun; ben tek başıma da zulmü göğüslerim.