Tükeniş Şiiri - İsmail Kızılgün

Bugünümde ezilip küfürlerle
Dünün gölgesinde yiterken,
Yinede tortusu kalırdı
Yediğimiz ekmekte, içtiğimiz aşkta

Yeni yeni dipsizliklere
Düşerken hayat
Somuttu artık sessizliğimiz ve sevemezliğimiz
Biliyorum suçüstü artık ömrümüz.

Eksiliyor zaman
Ve yenilgiler büyütüyor şehirleri
Ve eksilirken zaman
Üstelikte sensizdir
Sessizdir.

Kusursuz bir tükeniştir artık
Yediğimiz ekmek
içtiğimiz aşk gibi.