Aydınlığımın tükenmeye başladığı şafak vaktinde
Yürümeye başlayanımsın sen erimeyen karlarımın üzerine
Şakaklarıma yağan kar dudaklarımla buluşurken
Elimde bir demet gül çalacak bir kapı arar ayaklarım
Gülümser bana beni benden daha iyi tanıyan yalnızlıklarım kapı aralığından
Ürkek bir kuş gibi çırpınır şimdi yüreğim, oda bilirdi ki biz hep yalnızdık
Lanet okurken yalnızlığıma çıkıp gelenimsin sen ne olur gitme
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
