Aydınlığımın tükenmeye başladığı şafak vaktinde
Yürümeye başlayanımsın sen erimeyen karlarımın üzerine
Şakaklarıma yağan kar dudaklarımla buluşurken
Elimde bir demet gül çalacak bir kapı arar ayaklarım
Gülümser bana beni benden daha iyi tanıyan yalnızlıklarım kapı aralığından
Ürkek bir kuş gibi çırpınır şimdi yüreğim, oda bilirdi ki biz hep yalnızdık
Lanet okurken yalnızlığıma çıkıp gelenimsin sen ne olur gitme
Kayıt Tarihi : 21.3.2007 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
bir aşk hikayesi...(sessizgemi)
TÜM YORUMLAR (1)