Tükeniş Şiiri - İsmet Güher

Hani? Nerde kaldı o eski avlar?
Ördeğin Yeşili, Bozu kalmadı.
Tarla-takım oldu nice avlaklar,
Kurutuldu göller, sazı kalmadı.

Gelmez oldu Kılkuyruğun sökünü,
Resimlerde kaldı Yeşilin ünü.
Aylarca sürerdi Cıvın düğünü
Aklatan Gölü’nün kazı kalmadı.

Güz gelince yazı-yaban dolardı,
Üveyikler yeri göğü yalardı.
Ellisi uçmadan yüzü konardı,
Çoğundan vazgeçtik azı kalmadı.

Sakarmeke, Sakarcadan beterdi.
Her takımda beş-on Turaç öterdi.
Bıldırcınlar, sanki, yerden biterdi
Şimdi “Göçerler” in izi kalmadı.

Kınalılar, tabur değil, alaydı,
Tavşandan söz etmek dile kolaydı.
Bir avlakta Çil görmemek olaydı
Konya ovasında yüzü kalmadı.

Güheri’ yim, suçum belli halimden,
Utanıyom ecdadımdan, dölümden...
Cevaz başka, fetva başka alimden
Avcılığın tadı-tuzu kalmadı.