Yaşamın gerçekliğinde
Birikmiş tüm anılar
Sevindiğim günler sayılı
Ağladığımız bilinmez ne kadar
Ömür boyu direniş boşuna
Bulunmuyor mutsuzluğun ilacı
Her geçen gün ne getirdi
.......Ayrı bir acı
Bir tükenişe uzayan yoldayız
Ha battı ha batacak bu gemi
Vuslatında mutluluğu boş artık
Elde kalan sevgilinin özlemi
Renksiz bütün göz yaşları
Sevinçle de kederle de dökülse
Umutla beklediğimiz son darbe-i kalpte
Ölümün alnımıza koyacağı son puse
Ankara eylül 1974
Mehmet Bozkurt EsenyelKayıt Tarihi : 29.8.2006 20:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Bozkurt Esenyel](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/29/tukenis-50.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!