Tükeniş... Şiiri - Mehmet Yelken

bozuk bir çeşme gibi damlıyor şimdi zaman
serzenişlerimize hiç aldırmadan.

ucuz birer mum gibi eriyor şimdi ömrümüz
kiraz mevsimlerini
beklemeden...

sonbahar yaprakları örter
soğuk salonlara hapsedilen
sarhoş yalnızlıkları...

çeyiz sandığında kilitli hala
küflü yıllara direnen koyu pembe hayaller
duyar ağlama sesini
kahrından
çıkmaz ortaya...

yanlış adreslerde gezinir durur
biten zamana müptela
sentetik yaşamlar...

eski fotoğraflara küser
yeni takvimlerin kuşe yaprakları.

hınçla değiştirir her gün
tarihlerini...

onlarda bilir aslında
hasat mevsimlerinin gönlü alınmaz
alınganlığını...

bilir bilmesine de,
yinede göz yumar
güzel olan her şeyin
göz göre göre
tükenişine...