Tükeniş Şiiri - Ali Veli

Bir martı süzülür havada
Bir balık kestirmiştir gözüne
Karnı acıkmıştır süzülür avına
Yakalayamaz balığı yükselir gökyüzüne
Ve avına tekrar saldırır
Yeniden yenilmişliğin verdiği hüzün
Ve açlığın verdiği zorunlu kararlılıkla
Tekrar eder yaptıklarını doyurmalıdır kendini
Susturmalıdır benliğinin sesini
Bu öyle bir rakiptir ki asla zayıflatmaz kendini
Umutlar özlemler dileyişler ne içindir
İstenilene kavuşunca yeniden istemek için
Nereye kadar nereye kadar isteyeceğiz
Sanki ölümün bir son
Bir tükeniş olduğunu bilmeden
İsteyeceğiz...