Tükeniş Şiiri - Süleyman Zaman

Yurda gönderildi prens.
vaat edilerek büyük umutlar
nedense her şey gidiyor ters.
bundan da çok memnun prens
görev vermiş dünya bankası
korunur ülkemde büyük beylerin
çıkarlarının en hası.

“Büyük adamlar” bunlar!
hep halktan isterler özveri
bu “büyük adamlar”
aldıkları kararlarla
halkımız daha da gider geri.

Kaybettikçe halkımız
Dolar kimilerinin cebi.
Pul edildi parası bu halkın
ey beyler suçlusunuz
suçlular ayağa kalkın.
İMF’nin kararlarıyla
düzeleceğiz demeyin sakın.
tok karnımız böylesi yalanlara.
Unutmayın ki farklı olunca gerçekler
kötü izler bırakırsınız vicdanlara.

Gelen hortumladı, giden hortumladı bankaları
bu beyler kalkındırdılar yandaşlarını
kıstılar halkımızın haklarını.
İçerde borç, dışarda borç
ipoteklediler, ülkenin kaynaklarını.

Susturuldu bu halk istikrar adına
ses vermediler çalışanın feryadına
ve daha çok kazanmak
ve daha çok yoksullaştırmak
ve daha çok bağımlı kılmak için
Emperyalist güçler;
biliyorlardı, ülkemizi
daha çok borçlandırmak gerektiğini.

Bilincindeydiler onlar her şeyin;
yazık! Çok yazık!
yıllarca atılıyor bu ülkeye kazık.

Oysa kurtuluş kendimizde
kendi insanımızda,
kendi kaynağımızdadır.
Ey halkım bunu bil.
kafandaki dumanı sil.
doğru kullanılırsa eğer kaynaklar
doğru yapılırsa projeler, planlar
doğru anlatılırsa gerçekler halkımıza
ve doğru yönetilirse yurdumuz
bak nasıl kalkınır vatanımız.

Ey halkım utansınlar
seni bu duruma düşürenler.
seni görmemezlikten geleni
sen de görme
kavra artık kendi gerçekliğini
dön kendine, tanı gücünü.
Sorgula ihanetleri, gör aymazlıkları
kendine gel yeter!

Karamsar olma geleceğinden
birçok nedenin var umutlu olman için.
Kaynak sende, yetişmiş insan sende
doğa sende, ova sende, su sende,
bor sende, toryum sende, güneş sende,
dünyayı aydınlatacak “felsefe” sende.

Ama ey halkım!
bunları kullanacak bilinç yok sende.
Yakala bilinci, yansıt yaşama
bak nasıl zenginleşir bu ülke ama.

Döv tavında demiri
birleş de sen kal diri.
Ey halkım unutma
git sürekli ileri, kalma ha geri.

27.11.2005