Tükeniş Şiiri - Giresunlu Mehmet

Bakakaldım giden geçmişin ardından
Sevgilerim yarınlara kalmış özlemlerle sarılı
Her kesin düştüğü bir tuzak benim bu kurduğum
Kendi içimde bambaşka bir ben saklı

Yanlış anladığım güzelliklerin
Hissiz yoklukları bana kalan şimdi
Tatsız bir sonbahardayım
Ağaçların haline ağladığı

Küçük bir çocuktum bende
Hayallerimin ötesinde yaşardım
Yaşamak güzeldi çünkü hayalden
Ve ben hep böyle kalacak sanırdım

Bana sormadı yıllar giderken
Bende cevap vermedim hayata hiç içten
Ne zevkti vurdum duymazlığı varoluşun
Ama oda yok oldu hepten

Bana bir ben kaldım şimdi
Çekilmez bir yoldaş oldum kendime
Hiç anlaşamadığım aksiliklerimle
Bitiyorum günden güne

Ne varsa ölümde var artık
Ama o bile kaçmakta benden
Ne yapalım kaderimiz kovalamak
Mahrum olmamak lazım bu zevkten