Tükeniş Şiiri - Haydar Okur

Tükenİş

Özlem kavuran çöllere yağdım
Dal dal çatlamış topraklarda bitti sularım
Sancıyan yüreğim göl
Sulanır ekinim gül-i zar
Ürünüm diken benim
Ve bende umutlar tükendi

Neydim fırtınalar çevriğinde devingen
Pusulasız boranlarda, limansız denizlerde...
Umutsuz bir yolcuyum şimdi
Dudakalarımda ağlayan şarkılar...
Yalım yalım yangınındayım bir sevinin
Zaman bitti, soluğum tükendi...

Yıldırdı yalanları sevenlerin
Bir kum yılanıdır serap ve çöl
Sanrıları sararken, gölgesinde vahaların
Suskunluğum, yanılgılara sitemdi
Artık sitemlerim tükendi

İçimde özlem büyüten çöl
Issızlığı yalnızlık seranadı...
Ve ötemde nice Keremler, Aslılar tükendi
Sancıyan yanım ateşten bir göl
Çıngılandım, alevlendim ve yandım
Küllerimi leylalar savurdu
Ve bende yalımlar tükendi...

Döndüm izlerime baktım
İzlerim silinmiş, sevgiler mi yalandı...
Daha yanılmam kaçgın yıldızlara artık
Bende sevmek tükendi

KÖMEN