Tükeniş Şiiri - Halil Aydın

TÜKENİŞ
Hatırlıyorum o günleri
Işığı ile karanlıkları
Aydınlattığı günleri
Unutmadım ışığınla
Geçeri ders çalıştığım
Kitabımın satırlarını
Aydınlattığın günleri
Sen çok zorlanırdın
Uzun kış geçeri
Yanmak için çok çabalardın
Ama gözlerimin önünde
Yavaş tükenirdin
Kenarların yapış, yapıştı
Mum yavaş, yavaş bitişini
Çok seyrettim
Her taraf karanlığa bürünürdü
Bir enerjinin bitişini
Sonra tükenişi
Beni alıp nerelere götürürdü
Erirdi hastalar
Yapışır kalırdı yatağa
Bir deri, bir kemik
Sonra yavaş, yavaş
Sönerdi gözlerdeki ışık
Yüreklerde bir acı
Hiç çıkma mamasına
Kalırdı öylesine
HALİL AYDIN (Sizden biri)