TÜKENİŞ II
Koşarken bile yakalayamadığım umutlarım...
Bitişe doğru damla damla tükenişim var.
Uğurlarına hayatımı, canımı adadığım,
Hiçbir şeyden anlamaz gammazlarım var.
Bin yılın, bin güneşin eritemediği beni,
Her gün toz edip, dumana karıştıranım var.
Her şeye rağmen ahd ile yaşadığım güne karşın,
Ah ile, vah ile bitmesini beklediğim günlerim var.
Otuz yıla bir kavga düşerse “belki...” demezdim.
Ama her yıla bir kurban vermekten de tükendim.
Ben sizi değil, siz bensiz bıraktınız hayatı,
Bu gün bu noktaya geleceğimi ben nerden bileydim.
Kayıt Tarihi : 10.9.2005 20:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!