Tükeniş Şiiri - Halil Atik

Bir dünya düştü senle arama
Şu dünya sensiz ne dar ama
Binbir yerden kanayan yarama
Serpmeye tuz tükendi...

Baharın yalanında tüm yürekler
Hep gelmeyecek olanı bekler
Dalından düşmüş tüm dilekler
Sararmaya güz tükendi...

Ahımda nefes bulur güneş
Bu firâktır ve ölüme eş
İçimde sitem,içimde ateş
Yana yana köz tükendi...

Riyâ damladı her yere
Gönül değil hoş,değil sâre
Her şekle gire gire
Benlikte öz tükendi

Vesileler yaslandı hududa
Yağmuru bağladık buluta
Hep unuta unuta
Menzile iz tükendi

Hayat ibaret bir seher yelinden
Gençlikde uçar gider elinden
Bir pişmanlık ki en derinden
Vura vura diz tükendi

Hak canı satın ala
Gül vurgun ala
Ölüme ramak kala
Söylemeye söz tükendi.