Tükeniş Şiiri - Fatih Akar

Hayalim biz olmaktır.
Geçmişi, geleceğe götüren iz olmaktır.
Damar damar beslenmek,
Gürül gürül seslenmek,
Kıtaları kuşatan büyük deniz olmaktır!

Kendimizden habersiz meçhule akıyoruz,
Toprağı bereketten mahrum bırakıyoruz.

Vaziyet, cüceliğe özenmesidir devin,
Çünkü ey Türk evladı! Senin aslî ödevin;

Yarını kurgulamak...
Dünü referans alıp bugünü sorgulamak!

Üç illetten çok çektik: Köken, mezhep ve izm.
Üçünün de anası: Kahpe Emperyalizm!

Çağdaşız, liberaliz, demokratız, dinciyiz!
Alırken materyalist, verirken Darvinciyiz!

İblisle helalleştik, nefsimizle halleştik,
Baktık Dünya yuvarlak, biz de globalleştik!

Küresel yozlaşmadan aslan payını aldık.
Velhasıl yolda kaldık.

Hiç tereddüt etmeden paraya pula taptık.
Hırsı ve bencilliği artırıp zula yaptık.
(Böylece yoldan saptık.)

Ses seda gelmez oldu yürek denen aletten,
Sayısız huylar kaptık Şeytan denen lanetten.

(Huzuru bulamadık.)
Bir türlü çıkamadık, çıkıp kurtulamadık,
Zifirî cehaletten, manevî sefaletten!

Hak, hukuk ve adalet, hepsi suçlu olanın!
Racon daima aynı: Hayat güçlü olanın!

Ne zaman insanoğlu uzaya gitti, döndü,
O gün bugün n'olduysa Güneşin feri söndü.

Yenilen içilende bir koku, tat kalmadı
Ortada yaşanılır bir habitat kalmadı.

Halka zehir akıtan binlerce kanal oldu,
Muhabbet sanal oldu, çocukluk sanal oldu.

Ne ahlaksızlık varsa hepsi kronikleşti,
Terör, fuhuş, hırsızlık elektronikleşti.

Malum sanal olunca dünyamızın direği?
Teknolojiye kurban zamanın zembereği.

Ruhum can çekişiyor ninemin masalında,
Son demini yaşıyor, aşk gönül kumsalında...