Tükeniş Şiiri - Erkan Kucukuncular

Dalgalar bilmedik bir şarkıyı mırıldanırlar
O hep bildik hüzünler taşıyan ilkbahar akşamlarında
Ağırlaşan gecelerde koynumda yıldız uyuttum
Özlemimi güneşe sundum sonra,tükendim

Gecelerce durmadan koşmuşum
Kimliğimde yılların yarası
Kömür karası saçlarına vurulmuşum
Anladım ki ben
Hep seni kaybetmekten korkmuşum...

Yalnızlığı bir güvercinin özgürlüğü sanmışım yıllarca
Yanılmışım
Yalnızlık bir güvercinin tutsaklığıymış aslında
Çok geç anladım...

Bu bir çığlıkmış
Biten bir aşkın ardından kimsesiz gecelere sunulan.
Bu bir kör bakış
Anlamını yitiren şiirlerden geride kalan
Bu bir isyanmış
-di'li geçmiş zamanlara yönelik
Bu bir kaçış
ziyan olmuş mutlulukların ardından ne varsa sana dair,unutmaya

Bu bir tükeniş
Sonu en başından belliymiş...