Tükeniş Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Tükeniş,
Çok erken,
Hazan çok uzak sana,
Nedir bu acelen bilemem,
Umutla baksana.

Sen,
Bilir misin tükenişi?
Doğumla başlayan bir tükeniş süreci;
Ama erken can,
Gizli sevdam,
Sana erken.

Bir tükeniş ki
Kalem kıyama kalktı gördü de sonunu,
Damarlarından çekilir her damla kan,
Senin tükenişindeyse sevdan,
Okurum seni
‘Tükendim’ derken.

Sen,
Baharında er yazların,
Sevda yağmurlarında açacaksın,
Biz,
Çoktan yedik güz rüzgârını,
Tükenişinde solacaksın.

Tükeniş,
Öyle indirgedim ki basite,
Kızar,
Haklı ağalar,
Daha dur,
Sıra bizde,
Sen,
Baharını yaşayacaksın.

11.Eylül.2008 22.55