Tükenir Nefesimde Şiiri - Fulya Çelikbilek

tükenir nefesimde
ressamın raks eden
gel gitleri
serseri hayatın
resmeder çizgilerini
bir fırça darbesiyle
cama akseden
buğulu yüzüm
tuvalime serptigim

Ay`in aksettigi geceler
Nazlanan yaprak
Düserken sabaha
yağmuru gördüm
Zühal ile öpüştüm
lal oldu dilim

bir tan vurgununda
gizledim sesimi
suskun kumsala
meleklere has sessizlik
geçiyor ürkek adımlarla
bir ney caliyor ince ve derinden
cocuksu masumiyete
mahsur kalan sevdama

sen
birtanem
sen
sürgünüm
işlenmiş dantel
iğde çiçeğim
sen
alaca karanlığım
suskun bebeğim
sen
gelincik düşlerim
ipek mendilim
sen
soluduğum zaman
şiirini arayan

ellerin ki
içimde çocuk
ekmek gibi su gibi
yazıldı zeytin dalına
tinimdeki yaşanmışlık
İsimsiz sahibini bulana denk
nereye varır bilinmez o bildik sesim
tesellisi boş kalır babamın kucağında

24.09.2006