Tükenince hayat.. Şiiri - Hüseyin Demircan

bir süre daha gidilir
dili lal kulağı sağır
kıvrılır hep ağır ağır
düz de tükenince hayat

kara toprağın bağrın da
zerre o küçük tozumu
gelir akla bağ bozumu
güz de tükenince hayat

düşürür seni kafese
felek ağ imiş torumuş
baksan ağaç kurumuş
öz de tükenince hayat

son dem ömrün ihtiyarlık
donar ellerin çok üşür
sonra bir küle dönüşür
köz de tükenince hayat

yel esip yere yığılır
yıkılır bir an aşiyan
var mı parlayıp ışıyan
göz de tükenince hayat

teline mahir vuracak
aşık ele saz alır ki
geriye neyin kalır ki
iz de tükenince hayat

bazı mutlu neşelisin
kimi günse hüznü keder
ulu orta devam eder
biz de tükenince hayat

aslı adliye mübaşir
bu şairi kim atadı
vermiyor şiir de tadı
söz de tükenince hayat..