Tükenince Başlayan Şiiri - Göktürk Karadöl

Kalemin iki ucu gibiyiz seninle;
Uzaktan bakıldığında aslında biriz
Lâkin asla birbirimizi göremeyeceğiz
Uç kısmı sen, silgisi ise ben..
Sen yazdıkça okuyacağım seni
Kağıda dokunduğun kadar hissedeceğim,
İçindekileri karaladığın kadar bileceğim
Hep seni düşünüp seni izleyeceğim
Bıraktığın izleri göreceğim..
İki ucu gibiyiz işte
Uç kısmı sen silgisi ise ben..
Kavuşmak için tükenmeyi bekleyen.

İki farklı kar tanesiyiz seninle;
Uzaktan bakıldığında aslında biriz
Fakat yaklaştıkça hiç benzemeyiz
İki farklı kar tanesiyiz
Semâdan süzülen iki beyaz kar tanesi...
Asla birbirini tanımayacak, asla bilemeyecek
Asla birbirlerine dokunamayacak olan;
İki masum kar tanesi...
Birbirine ulaşmak için erimeyi bekleyen.

Işıkla gölge gibiyiz seninle;
Uzaktan bakıldığında aslında biriz
Fakat asla birbirimizi göremeyeceğiz
Işığım sen, gölgen ise ben..
Sen olduğun sürece kalacağım hayatta
Varlığın varlığımın sebebi olacak daima
Dokunduğun her şeyin arkasında saklanacağım
Saklanacağım; belki acizliğimden belki kaybolmaktan
Belki de seni kaybetmekten korktuğumdan..
Ama bil ki attığın her adımda orada olacağım
Işıkla gölge gibiyiz işte;
Parlayıpta gürleyen sen, korkupta saklanan ben..
Bir kez görmek için karşına çıkıp ölmesi gereken.