Tükenince Anılar Şiiri - Ünal Çağabey

Tükenince anılar
sevdalar uçardı kalbimiz ve
vururdu alnımın şarkına
koyardı beni mezara..
Yalnızlara uçardık beraber
Yollarda dört teker üzerinde
süzülüşümüzü hatırlardım,
ve önüme düşmeye başlardı
yaşadıkalırımız...
Beni uçururdu tek başıma
kimsesizler yurduna..

Daha sonra anılarımızın tükendiği
aklıma gelirdi,
ve ben seslenmeye başlardım
bizans'tan galya'ya...

Sonra silinmeye yüz tutmuş anıları
hatırlamaya koyardım bir mola'da,
ve yaşamaya hazırlanırdım
yemin ederdim sonuna kadar
anıları tüketmeye...