Tükenen zaman Şiiri - Serhat Fidan

Tel tel dökülüyor yapraklar
Üzerimize yağıyor
Üzerime yağıyor
Güneşten doğma
Keder
Yalnızlık....

Nefeslerim ölüme yüz tutmuş
Ölümler sonlara yüz tutmuş
İrinleşen yüzler
Öldürmüş kalpleri

Kaderim prangalı
Ellerim ölümün elleri
İmkansızlıklar hayatımın bir bölümü
Artık Bölümler yapbozların bir parçası

Yap-boz misali ömrüm
Yapıp yapıp
Parçaladım kendimi
Saçlarıma düşen aklar
Bin ömrün yalnızlığı

Geçen zamanın içinde bir hiçtik
Ruhum parçalandı
Genzim yandı
Gözlerim doldu
Bedenim üşüdü
Bir musallaya oturur hayatım
Ölümünde bir başlangıcı var mış
Çok geç anladım

Solan yaprakları
Tükenen ömrümü
Ellerim de iken her şey
Hiç bir şeyin Ellerim de olmadığını
Geç anladım...