Tükenen Ümitler Şiiri - Şahin Yenilmez

Kırık dökük hikayelerle doludur insan hayatları
Ama her defasında bir çaresini bulmuştur
Kendi kendini avutsada
Aslında kendi çaresizliğinin hükmünü kurmuştur.
Yıllanıp giden şaraplar gibi daha da koyulaşıyor kanımız
Her gün biraz daha
Ve artık o kadar yavaş dolaşıyor ki damarlarda
Bazen yaşadığını unutuyorsun.
Acıların hüküm sürdüğü bir bedende sözün fazla geçmez kendine
Yapmak istediklerinin ne kadarını yapabilirsin ki?
Yapamadıklarının hesabını soramadığın gibi
Yeni başlangıçlara da umudun kalmaz çoğu zaman.
Çoğu zaman uçurum gibi görünür bütün ara sokaklar
Ve sokak lambaları evine gitmenin tek çaresidir.
Karanlığın kol gezdiği bir gecede evine gitmekten çok
Odandaki yalnızlığını düşünürsün,
Ve koltuğuna oturduğunda
Gözünün önünden hep aynı perde geçer,
Yüzünde acılardan kalma çocuksu bir masumiyet
Aklında tükettiğin yılların ağır faturası.
Ödeyecek bir banka şubesi olmadığından
Hayata hep borçlu kalırsın ve verdiklerini hiç bir zaman geri alamazsın
Emekli maaşı almasanda hayattan emekli olalı akrepten çok sonrası.
Kırılmıştır ümitler bir kere
Ve artık hiç bir şeyin önemi kalmamıştır.

Yaşamak mıdır insanı mutlu eden
Yoksa mutlu olmak için mi yaşıyor bu beden?