Tükenen Sabrımın Emrini Gönderiyorum San ...

An be an yüzünü ölüme çevirdiği yerden yazıyorum sana
Dinleme.
Ne bundan önce söylediklerimi ne de bundan sonra söyleyeceklerimi.
Yoklugunla el eleyim artık...
O bana alışmaya çalışmakta bende ona,
Fırtınalarımız öyle esmekteki sensizlik beni sımsıkı tutmakta!
Görünen o ki aslada bırakmayacak yoklugun peşimi
Her gidişinle bir geliş planlayan, sen!
Artık planlanma gelişlerini istemiyorum...
Nedeni belirsiz gelişini ben neyleyim..
önümde duran karanlık gölgelerin arasından süzülüyor gözlerin.
Lutfen geri gelme, yarama tuz olma, acıma acı katma diyorum.
oysa nasıl da güzeldi yüreğin, ama ne yürekler eskittin.
ve ben neleri gömdüm kendi ellerimle.
sabahına ulaştığım tüm gecelerin acısı ayrıydi.
Hayaldin, gerçek oldun.
Belki de bir rüyaydın.
Sevilen sendin ya hani, sevgiliydin ya…
Rüyaydın ve bittin işte. Ben uyanır uyanmaz ayrılık geldi.
Korktuğu başına gelirmiş insanın.
Bittin, bütün güzelliğinle…
Sensizliğe giden yollara girer girmez yazdığım bu satırlar şahidim olsun sevdiğim…Yaptıklarınla ve yapmadıklarınla bitirdiğin sabrım,
Yüreğimde sana dair beslediğim sevdamın feryatlarını duymadı bile..”
Bitti” dedi.
Bitirmeliydim…
Benim söylemeye gücüm yok…
Tükenen sabrımın emrini gönderiyorum sana gözyaşlarımla…
BİTTİ