Tükenen Sabrımın Emrini Gönderiyorum Sa ...

Ben bütün olmazları olur kılmak için mücadele ederken,
sen kendi çizdiğin yolda,
benim duygularımı önemsemeden yürümeye devam ettin.
Görmedin ya da görmek istemedin “bize” dair çabalarımı…

Ben ağlarken ağlamadın hiç..!
Canım senin yüzünden yanarken,
”bunu ona yapmamalıydım” demedin...!
Senin için tek haklı vardı,o da sendin.
Yaptığın her yanlışın için hazırda bir bahanen olurdu nasıl olsa.

Gecelerin koynunda savaşarak heba ettiğim saatlerin her saniyesine söylediğin cümleleri mühürledim ben.
Hiçbir şeyi unutmam demiştim sana.
Bil ki unutmadım.
Unutmadıklarımla sarmaş dolaş geleceğimi adımlarken,
kabullenmesi gönlüme zor olsa da bir karar aldım ben.

Aslında yaşadığım haksız acıların tek mesulü benim.
Seni ne kadar sevdiğimi
ve senin için neleri göze alabileceğimi sana söylediğim için hatalıyım.
Çünkü sen benden emin olmanın rahatlığıyla bu kadar vurdumduymaz yaşadın.
” Ben ne yaparsam yapayım,benden vazgeçmez “dedin.
Lakin yanıldın yar belki de hayatında ilk defa yanıldın…

Sensizliğe giden yollara girer girmez yazdığım bu satırlar şahidim olsun sevdiğim…
Yaptıklarınla ve yapmadıklarınla bitirdiğin sabrım,
yüreğimde sana dair beslediğim sevdamın feryatlarını duymadı bile..
” bitti” dedi.
Bitirmeliydim…
Benim söylemeye gücüm yok…
Tükenen sabrımın emrini gönderiyorum sana gözyaşlarımla…
BİTTİ…

Bundan böyle yokum hayatında…