Tükendim be Can! .. Şiiri - İnsaf Caner

Bir heves değildi ki,
Seni çok sevmiştim can! ..
Yokluğunda her gece,sarılırken isyanlarıma..
Örterken yorgan misali,
Üzerime hasreti..
Yüreğim üşürken ayazda kalmış gibi..
Seslenememek sana,sarılamamak..
Gel diyememek tüketti be can! ..

Kıskanıyorum artık tüm kavuşmaları..
Hele dalgalar vurunca sahile hırçın,coşkulu..
Çakıl taşlarının çığlık çığlığa sarılmaları yok mu?
Ay ışığının denizin üzerine serilişini..
Nazlı kıpırtılarını yakamozların..

Gecenin güne kavuşmasını bekliyorum..
Aynada göremediğim cismimin,
Hiç olmazsa gölgesini göreyim diye.
Güneş tepemde arıyorum..
Gölgem bile sen...

Öyle dayanıksız,öyle çaresiz..
Ve öyle dayanılmazım ki yokluğunda..
Hıncımı almak,yakıp yıkmak herşeyi,
İstiyorum delicesine..
Önüme gelene ağız dolusu küfür etmek,
Boşalttığım şişelere,sevgi doldurup,
Sana göndermek..
Ve sızmak sonsuza dek..
Kolay değil can,hiç kolay değil
Sevip de sevilmemek..

Hele şu hastalık yok mu?
Ağrılarım sanki daha acımasız sensiz..
Onlar yaksa da canımı,
Bir iğne ile nefes alırım iki günlüğüne..
Ya yokluğun?

Söyle! ..
Seninle olmanın,bana gelmenin
Eder'i ne?
Ya çaresi?
Eğer bir ömürse seninle bir günlüğüne,
Veririm be can! ..
Gözümü kırpmadan..
Sensiz yaşamak niye?

05./.07./2007

14:13

'Can garip...Can suskun...Can paramparça..'