Tükendim Artık Şiiri - Eylül Gökdemir

Bakışlarımdan sızan gün sızısı bir akşamın
Puslu gölgelerinden tutuyor zaman.
Ellerim can vurgunu tüneklerde
Aranırken seni
Kalbimi bırakıyorum dudaklarına
Öpmen için.

Halim kalmadı ey yâr! ! !
Korkunç dönüşlerle öğütürken günlerimi zaman
Bitkin düşüşlerle uğurluyor
İçimin sessiz hıçkırıklarını.
Çığlıklarım düğüm düğüm dizilirken boğazıma
Yaralarım hiç kapanmıyor
Anlasana

Konuşsam
Dilimin döndüğünce, anlatacağım sensizliği
Hani o darlanmış saatler vardır ya
Dört nala koştururcasına kaçıp giden.
Tutmak istedikçe yularından
Kayıp gidiyor
Dökülüyordu sessizce
Parmak uçlarımdan
Tükeniyordum! ! !

Cevabı olmayan sorular mayalanıyor
Beynimin tüm hücrelerinde
Sen dolaşıyorsun
Bulvarlarının köşe diplerinde
Böyle mi olmalıydı sahiden
Böyle sensiz
Böyle çaresiz
Böyle bir başıma...
Neden diyor bir ses
Neden! ! !

Hani kıracaktık tüm aynaları
Yıkacaktık kale duvarlarını
Ve
Koparacaktık dikenli telleri.
Kanasa da ellerimiz
Berelense de dizlerimiz
Pes etmeyecektik hani...
Hani gelmesen de
Görmesen de
Sevecektin ya beni
Heyhat! ! !

Bak
Sevdiğin kadın ölüyor şimdi
Yokluğun bin ölüme bedel acılarla
Sardı her yanımı
Ayaklarım yol yorgunu
Tabanlarım kaldırım kesiği
Söyle ey yâr
Hiç mi özlemedin beni! ! !

Ne olur gel artık
Gel! ! !
Üç günlük dünyanın
Üç kuruşluk oyuncularıyız madem
Madem bitiyor hayat
Tut ellerimden ne olur
O en sevdiğin
Deniz gözlerde kaybolarak...

Bu sana son şiirim
Son seslenişim biliyorsun
Sonsuz bir yolculuğa hazırlananların
Mütevekkil hali var üzerimde
Dilim sen kesiği
Tüm vedaları
Helalleşmeleri doldurdum ceplerime
Gidiyorum! ! !

Eylül GÖKDEMİR... 13.07.2009