aşka, nar-ı gül diyorduk, yandı kül oldu.
sadrımız makber, şehirlerimiz mabet
kırıldı naz çiçekleri, tükendi cehlimiz
biz sevdaya küstük.
kırmızı renkler soldu, biz seninle siy/ah/a büründük.
yosun yeşili gözlerinde deniz manzarası bozuldu...
ipek saçlarında yuvalanan kuş öldü....
gülüşlerine renk katan körpe dudaklarına yaban nefesi bulaştı....
ben hüznün en katı tonuna büründüm....
sana dair ne varsa yaktım
unuttum....
tükendim....
peki bendeki bu üşüme niye.
Özdemir Aydın 2Kayıt Tarihi : 27.3.2022 00:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Özlem saatlerinde yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!