hayat denen bu yolu..yürüdüm geçtim yıllarca...
ne durmayı becerebildim..nede istasyon da inebildim...
yıllar geçip gitti..harcadım hunharca...
ne zamanı durdurabildim..nede acıları silebildim...
sonun da gün tükendi...
acı üstüne acılar eklendi...
bende tükendim..yoruldum...
binmek istedikce..hepten savruldum...
ne ümitler beslemiş..sevgi üstüne sevgi eklemiş...
her güne bir umutla vede yeniden...
lakin güç tükenmiş..teklemiş...
beklenen son gelivermiş aniden...
artık güneş doğmuyor...
yıldızlar ışık vermiyor...
geceler karanlık ve soğuk...
artık yaşanmıyor mutluluk...
ben değiştim..zamanda değişti...
uyamadım ona.. yenildim...
unutmuşum babam da demişti...
onunda kıymetini yeni bildim...
dönüşü olmayan bir yoldayım...
dokunmayın çok efkarlıyım...
bakmayın ettiğim tebessüme...
gelmeyin ne olur üstüme...
Kayıt Tarihi : 1.7.2019 17:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdem Bağcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/07/01/tukendim-79.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!