Ve tükendim işte,
Ne adım atacak dermanım kaldı,
Nede nefes alacak gücüm,
Bir kemik torbası bedenim,
Ve onun içindeki acılarla kıvranan ruhum,
Yalnızlığın doruk noktasındayım yine,
Çektiğim acıları anlatamıyorum kimseye,
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Aminnn... Ama benim tanıdığım Burhanettin bey okadar güçlüki???? Anlayamadığım yalnızlıklar sizi çok üzmüş sanırım... Gönlünüzdeki iman hiç yok olmasın.. Yinede yüreğinize sağlık...Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta