Tükendim Şiiri - Abdurrahman Turan

“TÜKENDİM”
Yazsam bitmiyor, sussam geçmiyor bu acı çok tuhaf ama zamanla da dinmiyor, oysa sen tatlı bir rüyaydın sevgili cenneti hissettiriyordun dünyada.
Şimdi cehennemin dibinde hissediyorum, yaşama hevesim tükeniyor sakın sen üzülme hayatıma son veremiyor fakat sen de kayboluyorum böylece tükeniyorum.
Gülüyor ama içten içe kan ağlıyor, görüyor ama bakmaya korkuyorum çünkü asık yüzüne alışkın değilim sevgili, çokta özlüyorum.
Ben seninle eğlenmektense yaşlanmayı istiyordum ama sen bunu hiç anlamadın.
Sen benim kusursuz olmamı bekledin oysa ben bir aciz insanım kusurlarım olacaktı elbet bunu anlamaya çalışmadın.
Tertemiz severken seni terk edip ardına bakmadan gittin sevgili,
Seni unutmaya çalışacak değilim zaten istesem de ömrüm yetmez ki,
Sevilmek ve güvenilmek isterdim senin tarafından, nasip olmadı. Ömrümü feda etme planlarını hazırlarken gidişin yıktı tüketti beni.
Gidişin cehennemin ateşiyle eş değerdi yüreğimde ki yanardağda, sen güldüğüme aldırış etme sana kızgınlığımdan bu saçma sapan hallerim. Bir gün yaz gelir de ben her zaman son baharda kalacağım sevgilim.
İçimde sen dışım ise sensizliğe mahkum tavırlar sergiliyor.
Yaşarken ölümü merak ederdim okuduğum romanlarda şimdi yaşarken ölü gibiyim sevgili.
Acılarım artıyor, rüyalarda kabuslara açılıyor ama sen üzülme sevgili.
Nasılda inanmıştım saf ve temiz aşkına fakat meğer sen katilim olacakmışsın da bunu anlayamadım.
Güldürdüğün kısacık zamanı gözyaşları ve acılarla kapladın canın sağ olsun.
Hayat şimdi sensizken uzunca bir süre ölü gibi yaşatacak ama elbet bir gün alışırım yokluğuna.
Sol yanımda kal demiştim, soy adımı al demiştim olmadı buna da kader diyelim, kar yağdı bak hayallerimin en saf haline.
Acı mı çekiyorum hayır tükendim sadece.

Abdurrahman Turan