Ufka bakıyorum
Ufukta bir çığlık sesi kopuyor.
İnsan oğlu, hayata yenilmiş.
Bütün herşeyinden,vazgeçmiş..
İçimizde,dinmeyen bir ateş var.
Hiç bitmeyecek kadar,öfke var.
Her taraf karanlık.
Hiç bir yana dönemiyorum.
Sırtımı yaslacak biri yok.
Uçurumun kenarında yalnızım.
Derdimi anlayacak bir insan yok.
Gözlerim tükenmiş vaziyette.
Umudu yitirmiş gibi hissediyorum!
Sürgün bir hayat yaşıyorum.
Kazanmak ruhunu kaybetmiş gibiyim.
Geri toparlanmak bana ağır geliyor.
Kayıt Tarihi : 5.12.2022 18:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!