Tükendik Şiiri - Kadir Kaya1

Hani, her şeyin bir sonu var, değil mi?
En azından biz öyle biliyoruz,
Etrafına bir bak, gördün mü
sonlanmayan bir şey,
Öylesine başladığı gibi,
Öylesine de bitiyor,
Hiç umursamadan,
Kırıp döktüklerine bakmadan,
Ahlar, vahlar, ağlamalar bize kalıyor hep,
Başlarken ki sevinç telaşları gibi,

Ben beni/seni/bizi var ederken,
Sen seni/beni/bizi var ederken ki gibi,
Ben beni/seni/bizi tüketirken,
Sen seni/beni/bizi çogaltırken,
Tükettim her şeyi,
Aynı kadehe dudak koyduğumuz şarabı,
Can cana yudumladığımız hayatı,
Dertlerini senden önce dert edinen beni,
Onca yokluğuma rağmen beni canından var eden seni,
Tükettim,

Vah olsun bana,
Yitirdim anlam bebeğimi,
Kuruttum ruhumun kutsal pınarını,

Hani hiçbir şey yoktan var olmaz ya,
Öyledir işte,
Vardan da yok olmaz değil mi?
Dönüşür enerjiler başka yaşam formlarına,
Kim bilir, başka bedenlerde,
başka başka ruhlarda hayat buluruz
Gecelerin sonu hayra yorulan sabah,
Fırtınanın sonu dinlendiren bir dinginlik olur belki,

Kim bilir, yeni başlangıçlar olabilir
Doğduğu anda tükenmeye doğru,

Ömür dediğin,
Bir varmış, bir yokmuş,
Pek çokmuş, hiç yokmuş,
Bencileyin yoksul gibi,

Kadir Kaya 26.01.2012 Şehr-i Sultani