Diyorlar ki bana; kaleminden kan damlıyor
Hep hüzünlü satırların,
Karanlıkları anlatıyorsun,mutsuzluğu,umutsuzluğu..
Hep mi acı senin hayatın,hep çaresiz misin?
Ben küçük kız çocuğu
Ben kiminin deli kızı,kiminin meleği
Ben yalnız kadın,karanlıkların aşığı...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta