Tuhafiye Şiiri - Alper Torun

İhtimal ki bir an gelir,
Kayarız bu dünyalıktan
Tesadüfen görülen yıldızlar gibi
Ahir ömrümüze sorgusuz sualsiz.

Bir el, bir ses ve bir nefes
Saçlarımıza dokunamadan,
İçimizi ısıtamadan
Ya da duyamadan adımızı
Sevdalı bir yüreğin duygularına
Tercüman olan öpülesi bir ağızdan…

İstemem böylesi bir netice-i ömrü
Ve lakin elimde törpü yahut bir çakı bazen,
Kimi azaltıyor, kimi kesip oyuyorum
Kalan ne varsa atimin bilinmezliğinde? ..

Şan şöhret zaten yok ve
Yaraşmaz da benim gibilere.
Mal mülk desen, gözüm olmadı
Şimdiye dek ki duamdır böylesi bir
Sınavdan kaçınmak.

Okyanuslardaki damlalar kalabalığında
Bilinmeyen bir ada.
Hatta terk edilmiş ıssız
Nedensiz kıyıma uğramış bir şehir,
Hani hazır geçiyorken… misali.

Gidip de dönemeyeceğimize
Yaklaşırken gün be gün
Uğultulu yüksek tepelerin sahibi olan
O ıssız adanın sevgiye aç sessiz koylarında
Nice gemiler uğurluyorum
Bazen kaptanını, bazen gemisini beğenmeyip
Hiç birine yolcu olamadan.

Yorgun adamı yeğliyorum bir başıma
Korkulara yenilip, sığınıp yerli malı bahanelere
Sonraki gemiye ait meçhule
Dair umutlara sarılır gibi yaparak.

04.06.2009