Anne..
Soğuk bugün,dinlemedim seni,
İnce giyindim zahir,
Üşümeler,üşütmeler yakar gibi,tuhafım...
Pişmanlık yok,amma hayıflanmada bi yanım.
Anne tuhafım.
Örs yemişim gibi bir his,ensemden,
İnsan ürperir mi -kendi sesinden-
Anne...
Genzime dolan bu yakıcı duygu,
Göz pınarlarımı da zorluyor üstelik,
Yok,tamam ağlamam.
..Da,tuhafım!
Söyleyemediğim seyler var mesela,
Haşarı çocukların,otomobil ardına sıra sıra bağladığı
Konserve kutuları gibi,
Sıra sıra ardımdalar anne,
Sade ben mi duyuyorum seslerini,
Duymuyor musun,
Duymuyorlar mı?
..
Neyse şimdi hanımeli kokuyor burası,
Yazma değil,kanma zamanı.
...
Anne;
Deme kimseye
Tuhafım..!
25/05/12
Dengi NazKayıt Tarihi : 19.9.2012 12:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!