Suskunluk hali bünyemde tesiri olan ilaçların bile yardımcı olamayacağı bir hal almıştı. Psikolojik mi ! Tabiki Hayır tamamen benim isteğim.. Hataydı.. 17 yaşında başlamıştı. Öldü, çocuk.. En azından içimde öldürdüm. Cehenneme vip bilet için kesinatım vardı artık. Ama günahım? İçmek,sevişmek..
Yeterli değildi.. Zarar vermem gerekiyordu.. Bu sefer kendime değil..
En azından insanlar gördüğünde ürkmeliydi,şeytan bile rakip görmeliydi. Rahatsız olmalıydı ..
Umut; benim için anlamını çoktan yitirmişti..severken biraz vardı... Sadece bir kızı sevmiştim zaten,ona bağlamıştım. Olmaz deyince,soyunu sopunu biçiyim diyerek o işten de çekmiştim eli ayağı. Sevmek; manası büyük ama hiç bir avantajı olmayan insanların gidip güzel kızlara iş olmasıydı bana göre. Olmazdı genelde.. Oyalardı kız kısmı. Erkekse kanar gittiği yere kadar,sonra bir gün ya tekme ya da başka erkekler..
Sıradan olmak asıl farklılıktı bu hayatta.. bir rock'cu rap'ci veya bir enstrümana yoksa merakın kimse sallamazdı gençsen.
Ben şairdim,en azından kendi ölümümü tasvir edebilecek kadar kaleme bağlı elim.. Sevmek ve mutlu olmak.. Eğer olma ihtimali bile varsa gözümde değerini öngörmediğim iki kavram. Çünkü ben bir şair ya da yazarım..
Ben sadece yazarım..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta