İkmal ve keyif için var olan
Nice muhacirler göçtü dünyamdan
Gölgelerim bile uzaklaşırken
Hep kendi içimde parçalara ayrıldım...
Tozu hiç sevmedim bir fotoğraf gibi
Ama her toz zerresi ilişecek bir yerimi buldu....
Tek çarem vardı
Belleğimde yer etmiş anıları
Bilinçdışıma sızmamış duyguları
Önceki acılarımdan kalmış yasları
Doldurup valizime
Deli gömleği giymeden
Bir şekle sokulmadan
Kimini erkenden kimini gecinden
Yaşadıklarımdan öğrendiklerimle
Gitmek kaldı...
Tuhaf zamanlardayım
Bütün gözler ,içine daldığı çukura baktı
Ateşi bulmakla övünenler
Can yakmaktan şikayet etti
Diğerleri her şeyi tükettiler.
Bense hatırları ....
...
Kayıt Tarihi : 8.4.2021 23:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Zamanın insanları
![Ercan Barut](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/04/08/tuhaf-zamanlarda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!